martes, 7 de octubre de 2014


                          Mirtylis Iulia revisitada

                     ¿Quién te habita, Mértola,
                      en las tardes quietas?

                      ¿Quién pisa, toca,
                      lame tus piedras,
                      aúlla al quebrado horizonte, 
                      mira el crepúsculo con ojos del otoño?

                      ¿Qué fue de ti, fenicio, cartaginés, 
                      romano, visigodo, musulmán...,
                      qué de tus oraciones colgadas 
                      en el silencio eterno,  
                      qué de tus barcas ausentes
                      en el muelle de los siglos?
                             
                      Fica  a saudade
                      de dois apaixonados solitários
                      que vemos caminhando
                      pelas ruas antigas e desertas?
                       
                      Dímelo tú,
                      Guadiana, río amigo,
                      viejo infante ensimismado,
                      en esta noche lenta. 

                     (Eu tenho medo de quebrar
                      tanta calma com palavras)
                     
                                                                                                                                         
  
                                           Mirtylis/Myrtilis/Mártulah/Mirtolah /Mértola, septiembre 2014  

No hay comentarios:

Publicar un comentario